Roeien? Daar was ik zelf niet op gekomen. Het was die zeurende schouder waardoor mijn fysiotherapeut me naar roeien stuurde. Een goed excuus, want ik zie mezelf als zo ongeveer alles, behalve ‘sportief persoon’.
We zijn inmiddels zo’n dertig jaar verder, en ik roei allang niet meer vanwege mijn schouder. Ook niet vanwege de sport trouwens, maar om het zalige stukje varen. De rivier is magisch, en het ritmische bewegen is bijna meditatief. En dan, in hetzelfde schuitje zitten schept beslist een band. We doen het samen. Daarom ik geniet ik van roeien. Net als van de zwanen, de futen, de meerkoeten, en natuurlijk…de molens.
