Als je me vraag hoe lang ik al roei, moet ik eerst een tijdje nadenken en puzzelen, nou dat is dan 38 jaar ontdek ik, een vreselijk lange tijd. Alleen van mijn diverse zangkoren ben ik al langer lid. Maar als ik iets leuk vind, doe ik het in het algemeen zang tot zeer lang. Nou speel ik inmiddels ook zo’n 20 jaar toneel, en dat is natuurlijk ook best een aardige tijd.
Maar waarom roeien?
Het was eigenlijk niet een directe keuze, maar had alles te maken met het grote ongeluk dat me 39 jaar geleden overkwam en waarbij ik mijn nek brak. Daarna had ik natuurlijk een heel langdurige revalidatietijd want ik moet bijna alles weer leren (had b.v. een jaar spraakles). Aan het eind van die periode vond mijn fysiotherapeut dat ik weer aardig hersteld was, maar daar was ik het niet mee eens. Ik had b.v. veel minder spierkracht, vooral in mijn armen, ook al omdat mijn rechterarm volledig verlamd geweest was.
De fysio raadde me aan te gaan sporten en dan met name roeien omdat hij (zoals zovele mensen) dacht dat dat een armsport is. Nou ben ik altijd al gek op water geweest, hield veel van zwemmen en ik zeilde ook af en toe. Ik had wel eens gedacht om te gaan roeien, maar vond dat ik daar geen tijd voor had.
En nu, na het ongeluk werkte ik nog niet, dus was er opeens wél tijd.
Ik bedacht wel dat al die gezonde roeiers echt niet op mij zaten te wachten, maar toen hoorde ik van Roeivalidatie en besloot te gaan kijken.
Ik mocht die eerste dag al gelijk het water op en vond het geweldig. Bovendien heette mijn begeleidster Corrie en we roeiden ook nog in de Corrie. Ik voelde me erg welkom.
Waarom ik van roeien houd hoef ik jullie niet uit te leggen hè? Ik kan het wel hoor, maar jullie kunnen dat allemaal voor jezelf veel beter verwoorden.
Corrie van Haasteren